Sharon Cox is 23 jaar en in opleiding tot brandweervrijwilliger bij Brandweer Reuver. Haar achtergrond in de reddingsbrigade, haar liefde voor fysieke uitdaging én haar zorgzame karakter komen perfect samen bij de brandweer. Deze maand stellen we de 5 brandende vragen aan haar: “Ik had nooit gedacht dat ik zó kalm kon blijven terwijl ik één meter van het vuur af zat.”

 

Wat heeft jou gemotiveerd om je aan te melden bij de brandweer?

“Mijn ouders hebben een achtergrond bij Defensie. Ik ben opgegroeid met verhalen over hun werk. Dit leek mij in eerste instantie ook interessant: iets betekenen en je inzetten voor de veiligheid van anderen. Maar ik wilde liever niet uitgezonden worden. Toen ik via de reddingsbrigade met de brandweer in aanraking kwam, wist ik: dat wil ik ook. En het voelde als een logische stap: dicht bij huis, fysiek bezig zijn en anderen helpen. Ik heb toen een mailtje gestuurd om te solliciteren. Tijdens een oefenavond maakte ik kennis met het team en kreeg ik direct een heleboel informatie over me heen. Toen heb ik nog een sollicitatiegesprek gehad en ik was nog niet eens thuis of ik werd al gebeld dat ik was aangenomen. Vervolgens ben ik met de opleiding gestart.”

Hoe ziet je opleiding eruit en hoe bevalt het?

“Ik ben in september 2024 begonnen met de opleiding. Die duurt nog tot ergens in 2026. We zijn nu bezig met de module ‘brand’, dus alles wat met brandbestrijding te maken heeft. Als het goed is, doen we in juni examen. Daarna gaan we door met THV (technische hulpverlening) en dan nog IBGS (incidentbestrijding gevaarlijke stoffen).

Op filmpjes op TikTok of Instagram lijkt het altijd makkelijk, gewoon een brandje blussen. Alleen er komt zó veel meer bij kijken. Techniek, samenwerking, veiligheid… Maar ik vind het wel echt gaaf. Vooral de realistische oefendagen. Dat je in een ruimte zit met 500 graden, letterlijk één meter van het vuur af én dat je dan kalm blijft. Omdat je gewoon weet wat je moet doen. Ik had nooit gedacht dat ik dat zou kunnen. In het begin twijfelde ik heel erg aan mezelf, maar tijdens het examen merkte ik ineens: ik kan dit gewoon. En dan blijf je dus ook rustig. Dat gevoel is zó cool. Je brengt het geleerde in de praktijk.”

Wat was je spannendste moment tot nu toe?

“Zonder twijfel de examens. Je staat daar met je groepje van acht, terwijl het dubbele aantal instructeurs op je vingers meekijkt. Zóveel ogen op je gericht terwijl jij dan een slang moet koppelen… dat is echt zenuwslopend. Maar juist dan merk je hoeveel je al hebt geleerd.”

"Ik heb meegedraaid bij een woningbrand. Dat was nét nadat ik mijn keuring had gehaald. Het was midden in de nacht en de vlammen sloegen uit het dak. Dat was zó indrukwekkend."

Sharon

Welke uitruk heeft de meeste indruk gemaakt?

“Tijdens de opleiding mag je mee uitrukken als aspirant, dan ben je de zevende persoon op de tankautospuit. Ik heb meegedraaid bij een woningbrand. Dat was nét nadat ik mijn keuring had gehaald. Het was midden in de nacht en de vlammen sloegen uit het dak. Dat was zó indrukwekkend. En laatst ben ik nog mee geweest naar de natuurbrand op de Meinweg in Vlodrop. Ik heb de benen onder mijn lijf uit gerend, niet normaal. Slangen uitrollen, spullen klaarleggen en alles naar de juiste plek brengen.
Ik kijk uit naar het moment dat ik niet meer de zevende persoon ben en daadwerkelijk mijn steentje mag gaan bijdragen als manschap. Je helpt nu wel mee, maar dan kun je écht iets betekenen.”

Hoe is het om als vrouw deel uit te maken van het team?

“Van buitenaf lijkt het misschien een mannenwereld, maar als je er eenmaal in zit, valt dat hartstikke mee. Een beetje mannenhumor hoort erbij, maar ik kan wel tegen een grapje. Toen ik begon bij Brandweer Reuver, kende ik helemaal niemand. Alleen de postcommandant van gezicht, maar ik wist niet eens dat hij bij de brandweer zat. Toch voelde ik me meteen welkom. Iedereen staat open voor je. Je hoeft maar aan iemand z’n jas te trekken en ze helpen je meteen.

We zijn nu met drie vrouwen op de post. Het maakt eigenlijk niet uit of je man of vrouw bent, als je maar als team kunt samenwerken. Én niet wegsmelt bij een beetje hitte. Vrouwen brengen weer hun eigen kwaliteiten mee. We denken vaak nét even anders, misschien wat meer doordacht. Dat zorgt voor andere perspectieven en daar wordt het team alleen maar sterker van.”

Was deze informatie nuttig?
Stel een vraag
Sluit stel een vraag box