Brandweervrijwilliger Patrick
In de twee jaar dat Patrick den Dulk nu bij de brandweer in Veendam zit, is hij bij allerlei verschillende incidenten geweest. En dat gaat veel verder dan alleen het blussen van branden. “Dat doen we óók, maar het is zoveel meer dan dat. Als mensen niet meer weten wat ze moeten doen, bellen ze de brandweer.”
Onlangs nog redden Patrick en zijn collega’s een oude vrouw van tachtig jaar van haar dak. Ze was buiten haar ramen aan het schoonmaken en was vanaf haar balkon het dak opgegaan. Maar de deur was achter haar dichtgevallen, en er zat geen deurklink aan de buitenkant. Tot overmaat van ramp was de familie met een extra sleutel ook nog op vakantie. Na een tijdje tevergeefs om hulp te hebben geroepen, hoorden de buren haar en belden de brandweer. Patrick: “Toen die vrouw ons zag aankomen, begon ze te huilen. Ze zat al een tijdje op het dak en was ten einde raad. Ik vind het mooi om iemand op die manier te kunnen helpen.”
Gezin voor alles
Als hulpverlener werken: het was lang Patricks droom. Maar dat pakte in de praktijk anders uit en hij had de knop al omgezet. Totdat hij een paar jaar geleden langs de brandweerkazerne in Veendam reed en zag dat ze mensen zochten. Hij was gelijk enthousiast, maar wilde het eerst thuis overleggen. “Mijn gezin gaat voor alles, voor mij is het heel belangrijk dat ik het thuis goed heb geregeld. Mijn vrouw is nu veel thuis en dat maakt het voor mij wat makkelijker. Want als ik alleen thuis ben met de kinderen, kan ik niet zomaar op uitruk gaan. Eén keer heb ik mijn zoontje bij de buren afgezet, maar dat is verre van ideaal. Daarin probeer ik nu steeds een goede afweging te maken, en over het algemeen gaat dat prima.”
Hetzelfde geldt voor de combinatie met Patricks werk. Hij werkt als ICT-incidentcoördinator bij de overheid. “Tachtig procent van de tijd werk ik thuis, waardoor ik overdag ook mee op uitruk kan. Daarover heb ik goede afspraken gemaakt met mijn collega’s, want als ik wegga, moeten zij mijn werk kunnen overnemen. Daarom zorg ik dat ik alles altijd goed op papier heb staan. Ik kan van mijn werkgever altijd weg, maar ik moet er een gezonde keuze in maken. Als ik met een grote verstoring bezig ben, en de pieper gaat, moet ik goed afwegen wat belangrijker is.”
Meer dan de brandweer
Bij de brandweer in Veendam heb je om de week ‘dienst’. Maar ook als je geen dienst hebt, kan de pieper gaan. “Ik vind dat niet heel anders dan de telefoon van mijn werk die altijd kan gaan als er een incident is. Wat dat betreft ben ik wel wat gewend. De pieper voelt niet als een belasting. Toch moet je goed in de gaten blijven houden dat je jezelf er niet in verliest. Er is meer dan alleen de brandweer in je leven. Als ik bijvoorbeeld naar een verjaardag ga, dan meld ik me af voor de brandweer.”
Patrick heeft zijn opleiding tot manschap over een paar maanden afgerond, maar denkt al na over hoe hij zou willen doorgroeien. “Ik weet wat ik kan en waar ik goed in ben, en ik weet wat de brandweer nodig heeft. Ik denk dat bevelvoerder op termijn een goede stap voor mij zou zijn. Wat je als bevelvoerder doet, komt namelijk voor een groot deel overeen met wat ik op mijn werk ook doe: een incident coördineren. Dan gaat het om beslissingen nemen in het heetst van de strijd. Je moet verantwoordelijkheidsgevoel hebben: niet alleen voor jezelf, maar voor iedereen in het voertuig. Als je naar een incident toe gaat, is het allerbelangrijkste dat je met evenveel mensen terugkomt als dat je wegging.”
Patrick vindt het mooi om mensen bij te kunnen staan tijdens moeilijke momenten. “Iedereen kan mensen bijstaan als het goed gaat, maar ik wil juist helpen als het slecht gaat. Als mensen het niet meer zien zitten. Dat geeft me voldoening, dan maak je echt een verschil. Vaak kun je al zoveel doen door even vijf seconden stil te staan en de situatie in je op te nemen. Even stoppen en nadenken, dat zeg ik thuis ook regelmatig. Gewoon je boerenverstand gebruiken, dat werkt vaak het beste. Ook bij de brandweer.”