Opleiding zit erop voor kersverse manschappen Esther en Guido
Vorig jaar april maakten we kennis met Esther en Guido, destijds nét aan de opleiding tot manschap begonnen. Ruim anderhalf jaar later, vlak na hun laatste examen, zochten we ze voor de vierde en laatste keer op. “Helemaal klaar! Yes!”
Van harte gefeliciteerd en wat mooi dat het erop zit voor jullie! Was het bij het examen nog spannend?
Esther: “Voor mij nog héél even. Tijdens het laatste examen op 12 oktober hadden we twee inzetten op het gebied van technische hulpverlening en incidentbestrijding gevaarlijke stoffen. Bij een daarvan draaide het om een auto die op een garagebox was ingereden en waarbij een slachtoffer tussen de auto en de box was beland. Ik maakte deel uit van een groepje van vier, waarin ik gewondenverzorger was. De andere drie zakten omdat ze bij het stabiliseren van de auto wat kleine dingetjes vergaten. Ik slaagde van het groepje als enige, omdat ik mijn eigen taak wel goed had uitgevoerd. Maar ik vreesde wel even voor wat zou gebeuren.”
Guido: “Ik was in een ander groepje bij diezelfde inzet de veiligheidsman. Samen met de bevelvoerder heb ik het plan voor de inzet gemaakt en ik was de schakel naar de meldkamer. Het ging heel goed. Ik stuurde aan, was vliegende keep, een beetje de duizendpoot met de controle over het geheel. Die rol was me op het lijf geschreven.”
Hoe kijken jullie nu – anderhalf jaar na de start – terug op de opleiding?
Esther: “In één woord fantastisch. Ik had iets anders verwacht, maar dat komt vooral omdat je er vooraf niet bij stilstaat wat de brandweer allemaal doet. Dat pik je gaandeweg pas op. Ik heb een heleboel geleerd en ik weet ook zeker dat ik het ga missen. Het was een fijne tijd, met een hele leuke groep. Er was veel saamhorigheid en iedereen leefde ook mee met de drie klasgenoten die zijn gezakt. Met de klas zouden we wat leuks gaan doen, maar dat hebben we uitgesteld. We wachten tot iedereen helemaal klaar is.”
Guido: “Ik vond het een mooie opleiding, eentje waar je eigenlijk altijd wat aan hebt, wie of wat je ook bent. Ik vond het wel heel tijdsintensief, maar het ging me overwegend gemakkelijk af. Ik heb een handvaardig beroep en ben technisch aangelegd, dan heb je al een goede basis. Ik heb veel praktisch inzicht en de theorie ging me goed af omdat ik gemakkelijk leer als ik het aan de praktijk kan koppelen. Samen met één andere klasgenoot ben ik gedurende de gehele opleiding voor geen enkele toets gezakt.”
En hoe ziet voor jullie de toekomst eruit?
Esther: “Ik werd gaandeweg de opleiding steeds enthousiaster. De brandweer is echt zó mijn ding geworden dat ik heb besloten bij de beroepsbrandweer te gaan. In Noord-Holland Noord was even geen plek, maar bij de brandweer Zaanstreek-Waterland wel en daar ben ik begin november aangenomen. Ik heb de medische tests en de duiktorentest goed doorstaan en het ‘klikgesprek’ verliep ook prima. Thuis krijg ik alle steun. Ik wil dit zó graag. En naast mijn werk in de 24-uursdienst blijf ik natuurlijk vrijwilliger in Obdam. Ik hoef niet te verhuizen voor mijn werk. Ik ben ongelooflijk trots en blij. Tegelijkertijd had ik anderhalf jaar terug niet kunnen denken dat mijn leven zo’n wending zou krijgen.”
- Naam: Esther Bakker
- Leeftijd: 35 jaar
- Woonplaats: Obdam
- Burgerlijke staat: samenwonend met Michael (38) en moeder van Demy (13) en Dani (10)
- Beroep: medewerker backoffice bij asbestsaneringsbedrijf ASR Totaal
- Hobby’s: sporten (krachttraining, kickboksen, obstaclerun)
- Post: Obdam (26 vrijwilligers, van wie 4 aspiranten en 2 vrouwen)
Guido: “Ik heb niet de aandrang om beroepsbrandweerman te worden. Ik heb met mijn vader een bouwbedrijf, dat werk is zo mooi dat ik het niet zou willen missen. Ik zie het brandweerwerk als een hele mooie hobby erbij, waarmee ik ook nog eens kan helpen mijn eigen dorp veilig te houden. Ik wil wel doorgroeien naar bevelvoerder. Die functie spreekt me enorm aan en bovendien heeft onze post er eigenlijk wat te weinig, dus de ploeg is er ook mee geholpen. Met name overdag zitten we vaak krap in de bevelvoerders en ik werk meestal in of rond het dorp, dus dat heeft dan ook echt toegevoegde waarde.”
- Naam: Guido Groot
- Leeftijd: 28 jaar
- Woonplaats: Lambertschaag
- Burgerlijke staat: samenwonend met Myrthe (25)
- Beroep: samen met vader eigenaar bouwbedrijf
- Hobby’s: voetbal (vriendenteam), Formule I (grote passie)
- Post: Abbekerk (18 vrijwilligers, van wie 3 aspiranten)
Tot slot: wat zouden jullie willen zeggen tegen mensen die het wel iets lijkt om bij de brandweer te gaan?
Esther: “Doen! Ga naar een open dag of oefenavond, laat je informeren en pak die kans als het kan. Je krijgt er gegarandeerd geen spijt van. Niet alleen leer je veel, je treft bij de brandweer ook enorm veel kameraadschap en saamhorigheid. Het is echt een prachtige organisatie.”
“Ga naar een open dag of oefenavond, laat je informeren en pak die kans als het kan”
Guido: “Het is een mooie, leerzame opleiding, ik kan het alleen maar aanraden. Het moet passen in je leven en je moet er vol voor willen gaan, maar als dat zo is dan gaat er een hele nieuwe wereld voor je open. Ik had vooraf wel gedacht dat ik het mooi zo vinden, maar zó leuk had ik ook niet verwacht. Dus ja, als je kunt, echt doen!”
Dit is het vierde en laatste interview met Esther en Guido in een reeks die duurde tot het einde van hun opleiding. Periodiek zochten we ze op, vroegen we hoe het met ze ging en waar ze stonden in de opleiding. Zo gaven we met tussenpozen van ongeveer drie maanden een kijkje in het leven van een brandweerman en -vrouw in wording.
Meer verhalen van brandweervrijwilligers
“Het wordt steeds echter”
"Steeds duidelijker waarvoor we het doen”
“Ik leer veel meer dan ik had gedacht”
