Brandweeraspiranten Esther en Guido: op weg naar eindexamen brandbestrijding

‘Steeds duidelijker waarvoor we het doen”

Afgelopen april maakten we kennis met Esther en Guido, die in februari aan de opleiding tot manschap begonnen. Vlak na de zomervakantie zochten we ze opnieuw op, onderweg naar de laatste tussentijdse toets voor het eindexamen brandbestrijding in november. “Het is soms écht intensief. Maar geen haar op mijn hoofd die denkt aan stoppen.”

Donderdagavond 7 september. Post Obdam. Voor het eerst na de zomervakantie komt de twaalfkoppige klas van Esther en Guido weer bij elkaar. Vandaag begint het laatste blok vóór het laatste tussenexamen in het eerste opleidingsjaar. Nederland zucht deze weken onder de warmte van een prachtige nazomer. “Dat wordt zweten straks”, lacht Esther in de kantine, waar de medeleerlingen gaandeweg het gesprek binnendruppelen. Bij een temperatuur van dik 25 graden gaat de klas straks de offensieve binnenaanval oefenen. De vier aspiranten van de post Obdam in de klas hebben met dat doel twee ‘oefenpandjes’ voor de avond geregeld.

Hoe is het jullie vergaan sinds afgelopen voorjaar?

Guido: “We hadden best wat tegenslag. In juni zouden we realistisch oefenen in Wijster, maar vlak voordat het zover was, ging de exploitant van het oefencentrum failliet. Onze oefening was precies een week voor het examen gepland. Ik leefde er enorm naartoe, de hele groep trouwens. Behalve die teleurstelling wegslikken moesten we vervolgens ook tamelijk onvoorbereid het examen in. We hadden alleen maar tegen een muur geoefend, dat was het.”

Esther: “Voor Guido en zijn maat liep het goed af. Hij slaagde in een keer. Maar mijn maatje en ik haalden het die eerste keer niet. Gelukkig mochten we vier dagen later met een andere klas mee-oefenen in een trainingscentrum in Zaandam, waar net als in Wijster van alles kon worden gesimuleerd. En uiteindelijk mochten we een week nadat we waren gezakt in Haarlem op voor het herexamen. Dit keer kwamen we goed beslagen ten ijs, met de ervaring van een mislukt examen en een realistische oefening op zak. En zo slaagden we alsnog.”

Guido: “Het viel mij nog mee dat wij die eerste keer meteen slaagden. Ik vond het helemaal niet super gaan. Ik had het idee dat de examinatoren soms ook een héél klein beetje een oogje toeknepen. Ze wisten natuurlijk dat die oefening ons door de neus was geboord en dat we er minder goed voorbereid stonden dan had gekund. Maar het is fijn dat uiteindelijk onze hele klas door is.”

De vorige keer hadden jullie het erover dat het écht heel tijdintensief is. Hoe is dat nu?

Trots

Guido: “Dat geldt nog steeds. We hebben het door de zomer nu net een paar maanden rustig aan kunnen doen, maar de brandweer kost mij gemiddeld drie avonden per week: de oefenavond met de post op maandag, een avond in de klas en nog een avond om de leerstof door te nemen en de les voor te bereiden. Daar komt nog eens het werk bij voor het bouwbedrijf dat ik met mijn vader heb. Als ik wil, dan is er geen avond waarop ik niets te doen heb. Mijn vriendin vindt daar soms best wel eens wat van. Ze is trots, natuurlijk, maar heeft ook zoiets van: er is meer dan alleen dat. Ze heeft gelijk, het is soms heel veel brandweer. Maar geen haar op mijn hoofd die eraan denkt te stoppen hoor. Van tevoren heeft iedereen gezegd: die twee jaar opleiding zijn pittig. Nou, dat klopt.”

  • Naam: Guido Groot
  • Leeftijd: 27 jaar
  • Woonplaats: Lambertschaag
  • Burgerlijke staat: samenwonend met Myrthe (24)
  • Beroep: samen met vader eigenaar bouwbedrijf
  • Hobby’s: voetbal (vriendenteam), Formule I (grote passie)
  • Post: Abbekerk (18 vrijwilligers, van wie 3 aspiranten)

Flexibel indelen

Esther: “Voor mij is het iets gemakkelijker. Ik ervaar het niet als zo’n hele zware belasting. Maar dat komt ook doordat ik de voorbereiding op de lessen steeds flexibeler kan indelen. Ik doe dat tussen de bedrijven door, op de dagen dat ik niet werk en dat de kinderen naar school zijn. Dan is het rustig in huis en kan ik me goed concentreren. En dan hoef ik ook niet alles ineens te doen.”

  • Naam: Esther Bakker
  • Leeftijd: 34 jaar
  • Woonplaats: Obdam
  • Burgerlijke staat: samenwonend met Michael (36) en moeder van Demy (12) en Dani (9)
  • Beroep: medewerker backoffice bij asbestsaneringsbedrijf ASR Totaal
  • Hobby’s: sporten (krachttraining, kickboksen, obstaclerun)
  • Post: Obdam (26 vrijwilligers, van wie 6 aspiranten en 2 vrouwen)

Waar leven jullie de komende tijd naartoe?

Guido: “We hebben nu twee praktijkexamens gehad: levensreddend handelen en offensief buiten. De komende tijd staat in het teken van de offensieve binneninzet. Dat is een van de moeilijkste aspecten van de opleiding, dan gaat het onder meer ook over het redden van slachtoffers en de gevaren van en het omgaan met rookgassen en ademlucht. Daar heb ik veel zin in.”

Esther: “We komen elke keer een stapje verder. Het wordt steeds duidelijker waar we het voor doen. Na het blok over de binneninzet hebben we nog één laatste tussenexamen en nog één theorie-examen, voor het eindexamen van het onderdeel brandbestrijding van deze opleiding. Dat is wel een moment waar ik écht naar uitkijk. Want dan kunnen we bij brand als volwaardig manschap mee met de TS. Dat is nu nog steeds niet het geval.”

“We komen elke keer een stapje verder. Het wordt steeds duidelijker waar we het voor doen.”

Guido: “Ik heb er veel vertrouwen in. De afgelopen zomerperiode zag het leven er op de post door de vakanties heel anders uit. Het wekelijkse oefenen krijgt dan ook een hele andere invulling. Zo hebben we de laatste drie weken van de zomervakantie volop geoefend op de binnenaanval. Op die manier kun je je alvast voorbereiden.”

Esther: “Bij ons op de post wordt regelmatig aan de aspiranten en mij gevraagd: zijn er nog specifieke dingen die jullie willen oefenen? Dat is inderdaad heel plezierig. Onlangs hebben we een binneninzet geoefend waar ook de hoogwerker uit Heerhugowaard bij was. Daar zaten veel leerelementen in: mee naar binnen, slachtoffer helpen, tilassistentie verlenen. Uiteraard mochten we ook even mee naar boven in de hoogwerker. Dan kun je dat ook gelijk ervaren. En dan meteen even het mooie uitzicht meepakken, natuurlijk.”

Dit is het tweede interview met Esther en Guido in een reeks die duurt tot het einde van hun opleiding. Periodiek zoeken we ze op, vragen we hoe het met ze gaat en waar ze staan in de opleiding. Zo geven we met tussenpozen van ongeveer drie maanden een kijkje in het leven van een brandweerman en -vrouw in wording.

Meer verhalen van brandweervrijwilligers

“Ik leer veel meer dan ik had gedacht”

brandweeraspiranten Esther en Guido

Lees hier het verhaal van aspiranten Esther en Guido

“Als ik de pieper hoor, dan gaat mijn adrenalinepomp aan”

Loan, brandweervrijwilliger bij kazerne Heerhugowaard

Lees hier Loans verhaal, brandweervrijwilliger Heerhugowaard

“Je kunt specialisaties kiezen. Zo kun je je blijven ontwikkelen”

Lees hier Samsons verhaal, brandweervrijwilliger Hoorn
Stel een vraag
Sluit stel een vraag box