Er staan wanneer het er echt toe doet. Een bijdrage kunnen leveren bij problemen en ellende. Hanneke Bergsma (54) miste in haar werk bij een adviesbureau de zingeving. Ze reageerde in 1999 zonder enkele kennis van het brandweervak op een vacature voor brandweermanager. ‘Nu, ruim twintig jaar later, heb ik nog steeds heel veel plezier in wat ik doe. Je kan wel zeggen dat het de juiste keuze was.
Het verhaal van Hanneke is geen klassiek brandweerverhaal. ‘Brandweer zit niet in de familie, ik had er weinig beeld bij en geen verstand van. Maar de hulpverleningsmentaliteit was er altijd al wel.’ Haar cv kent dan ook bijzondere hoogtepunten. Ze groeide op in Suriname, leidde daarna in Nederland een zwervend bestaan. Ze studeerde Tropical Agriculture, maar wilde eigenlijk tropenarts worden. ‘Het was loten en dat lukte niet, toen werd het wel iets met de tropen, die liefde blijf ik houden.
Maar een baan vinden in de tropen bleek niet makkelijk en zo kwam ze na wat omzwervingen bij een adviesbureau terecht. De advertentie voor brandweermanager kwam precies op het juiste moment voor haar. Het betekende een sprong in het diepe. ‘Het brandweerimago is dat het een doe-club is. Ik ben pragmatisch ingesteld en ook wetenschappelijk opgeleid.” Eenmaal op de officiersopleiding ging er een wereld open voor de toen 31-jarige Hanneke. “Het is een enorm breed vakgebied. Het is een mooie combinatie tussen het daadwerkelijk hulp verlenen op straat en in mijn geval leiding geven, waarin ik ook mijn andere capaciteiten in kwijt kan.’
Dat ze met die sprong in het diepe ook een mannenwereld binnenstapte heeft haar nooit bezig gehouden. ‘Ik weet niet of er naar mij anders is gekeken. Ik heb daar niet zo’n antenne voor. Ik ben gewoon lekker bezig met wat ik leuk vind. En het maakt me niet uit wat een ander daarvan vindt.’
Ze solliciteerde bij de regionale brandweer in Hollands Midden als beleidsmedewerker crisisbeheersing. Daar kreeg ze na verloop van tijd onder andere ook grootschalig brandweeroptreden als onderwerp onder zich. ‘Er waren toen nog gemeentelijke brandweerkorpsen en die konden bij grootschalige incidenten de aantallen voertuigen en coördinatie niet ophoesten. We hadden meer eenheid in werken nodig. Nu is dat normaal maar toen stond dat nog in de kinderschoenen.’
Daarnaast was ze Officier van Dienst en werd ze vanaf 2007 Hoofd Officier van Dienst. Het operationele ‘spel’ vindt ze nog steeds geweldig. ‘Het leukste is dat het altijd anders is. Ik sta er waar het er toe doet. Bij het oplossen van problemen en ellende kan ik ter plaatse echt een bijdrage leveren.’
De ontwikkelingen in het vak volgt ze op de voet. Dat moet ook wel nu ze inmiddels afdelingshoofd Crisisbeheersing, Hoofd Officier van Dienst en leider Commando Plaats Incident (CoPi) is. ‘De klassieke rampen kennen we inmiddels wel. Maar een uitdaging zijn de onbekende rampen die wel een enorme maatschappelijke impact hebben. De techniek heeft enorme sprongen gemaakt. Er is meer informatie beschikbaar, maar daar moet je wel gebruik van maken. We leven steeds meer online en dat lijkt goed geregeld, maar we zijn daar ook heel kwetsbaar. Wat als het internet uitvalt? Of als je gehackt wordt? Crisisbeheersing is veel complexer geworden, veel meer zaken hangen met elkaar samen en we zijn veel afhankelijker geworden.’
‘Ik ben nog steeds niet uitgekeken op de brandweer’
In haar werk is ze onder andere betrokken bij het maken van de beleidsplannen. ‘Toen ik begon werd er gezegd dat ik er met 55 wel uit kon. Dat kan nu niet meer, maar ik zou het ook niet willen. Alle ontwikkelingen houden het boeiend. Elke keer is er een nieuwe uitdaging en ik ben er nog steeds niet op uitgekeken.’
Wil jij ook werken bij de brandweer? Hier vind je meer informatie over werken bij de brandweer en hier vind je onze vacatures.
Met dank aan Linda Blok, hoofdredacteur van het jubileummagazine 25 jaar netwerk Brandweervrouwen
Foto: Sebastiaan van Baar
