‘Elke twee jaar volgen alle brandweermensen van Brandweer Fryslân een reanimatietraining. Ik verzorg die trainingen voor afdeling Zuid. Daar begon ik mee toen een kennis, die bij de brandweer zat, vroeg of ik interesse had om reanimatietrainingen te geven. Eerst dacht ik dat het eenmalig zou zijn. Inmiddels zijn we heel wat jaren verder en verzorg ik de lessen nog altijd met veel plezier.’

Opheldering

‘Ik begin elke training met de vraag of iemand zelf al eens een reanimatie meemaakte. Soms heeft de ploeg kort daarvoor een inzet met een reanimatie gehad. Dan praten we daarover. Hoe heb je het ervaren? Was alles duidelijk of zit je nog met vragen? Vanuit mijn vak als ambulanceverpleegkundige kan ik de medische kant van zo’n gebeurtenis toelichten. Dat biedt vaak opheldering.’

Levensecht

‘De training start met wat theorie. Daarna gaan we aan de slag! Ik gebruik een reanimatiepop en een oefen-AED die Brandweer Fryslân speciaal voor deze trainingen heeft aangeschaft. Die AED kan ik op afstand instellen, zodat we verschillende scenario’s kunnen oefenen. Daarnaast gebruik ik veel voorbeelden uit de praktijk. Die maken de training levensecht. Ze laten zien dat een hartstilstand iedereen kan overkomen. En hoe belangrijk het dan is dat je kunt reanimeren.’

Hulpverlenersbloed

‘Brandweermensen hebben hulpverlenersbloed, dat merk ik altijd. Ze nemen de trainingen serieus en zijn gemotiveerd om te leren. Ook leer ik zelf elke keer iets bij: ik krijg steeds meer inzicht in de wereld van de brandweer. Tijdens incidenten waarbij zowel ambulance als brandweer zijn betrokken, praat dat een stuk makkelijker. Hoeveel brandweermensen ik inmiddels al heb leren reanimeren? Honderden. Ik hoop dat er nog veel bij komen.’

 

Tekst: Maartje Visser
Beeld: Team Horsthuis