Kamperen? Johannes had er weinig mee. ‘Ik was hovenier en boekte in vakanties meestal een huisje. Campingeigenaar worden, daar had ik nooit aan gedacht. Totdat ik een “Te koop-bord” zag bij de camping in ons dorp. Er ging iets borrelen.’ Johannes beseft dat hij niet nog tientallen jaren hovenier wil zijn. Na overleg met zijn vrouw doen ze een bod. ‘Toen was de camping van ons! We konden niet meteen los, want het terrein was sterk verouderd. Alles moest worden aangepakt, van sanitair en gebouwen tot techniek. We geven onszelf zes jaar om een droomcamping te realiseren’.

Vakantiegevoel

Ze zijn al een eind op weg. Inmiddels is het vierde seizoen gestart en de reacties van gasten zijn lovend. Johannes heeft geen seconde spijt. ‘Ik houd van mensen en gezelligheid, dat vind ik hier volop. Ook ben ik een doener. Op de camping kan ik me dus goed uitleven. Verder ben ik veel meer thuis; dat is fijn met twee jonge kinderen. Het is zeker hard werken, maar wél met een permanent vakantiegevoel.’

Waardering

Naast het runnen van de camping is Johannes ploegleider in Damwâld. In 2015 kwam hij bij de post. ‘Ik ben echt trots op onze ploeg. Het is een jonge, gedreven club. Heel nuchter ook, dat past bij me. Ik vind het leuk om in een team te werken en anderen te helpen. Als campingeigenaar ben ik meestal dichtbij en flexibel; dat combineert goed met het brandweerwerk. Soms gaat mijn pieper tijdens het inchecken van gasten. Dan ben ik weg. Na de inzet zoek ik hen op en volgt er áltijd waardering voor de brandweer. Geweldig toch!’

 

Tekst: Winneke Kok (GH+O)

Beeld: Team Horsthuis